VOORKOMEN IS ALTIJD BETER DAN GENEZEN!

Meestal hebben ze het zelf niet eens in de gaten.  Het sluipt erin.  P. groeit op als gewone jongen in een gewoon gezin.  Geen overdaad, maar ook geen luiheid.  Geen gebrek aan bescherming of liefde.

Maar waar de één tevreden mee is, geldt niet altijd voor de ander.  P. wil meer!  P. wil aandacht.  Hij wil gezíen worden.  En dat begint al op school.  Met al zijn fratsen en ideeën, schaart hij aardig wat vrienden om zich heen die achter hem aanlopen, waardoor hij zich belangrijk voelt.

Hij wíl helemaal geen doorsnee iemand zijn!  Hij wil uitblinken en opvallen.  Hij worstelt zich door studies heen en vindt een goeie job.  Zijn collega's lopen met 'm weg door de humor die hij erin gooit, om de stress bij drukte te relativeren.  P. voelt zich onmisbaar en geslaagd.

Dan vind hij zijn grote liefde en zijn leven lijkt compleet. De twee zijn dol op elkaar.  Ze gaan op vakantie, rijden niet zomaar een doorsnee auto en het lijkt erop dat ze elkaar het ja-woord gaan geven.

Dan komen er plotseling scheurtjes in hun geluk...  P. haalt zijn vriendin op een maandagavond onverwachts op (als verrassing).  Zonder iets te zeggen pakt hij haar hand en trekt haar mee naar buiten de auto in.  Hij negeert haar tegenstribbelen, dat ze een jasje mee wil nemen en dat ze die avond eigenlijk met een vriendin heeft afgesproken.  P. wappert het weg met zijn innemende glimlach.

Als ze drie kwartier later stoppen is ze nog meer ontstemd, omdat P. niets had willen zeggen.  Ze kijkt wat geïrriteerd om zich heen en begrijpt totaal niet wat ze  doen in een straat waar ze nog nooit is geweest.  Hij slaat een arm om haar heen en wijst.  Ze volgt zijn vinger en ziet het bordje 'Te koop'...

Hij vertelt haar dat hij al een afspraak gemaakt heeft en al bij de bank is gaan praten.  Haar reactie zou hij nooit meer vergeten...  'Waarom overleg je dat niet eerst met mij?   Zoiets doe je toch sámen!  Je sleept me mee op een avond dat ik andere plannen heb!  En wie zegt dat ik hier  wíl wonen...?'

Hij begreep er niets van...  Het was toch een verrassing?  Hij was er helemaal vanuit gegaan dat ze razend enthousiast zou zijn?  Hij had hemel en aarde bewogen om op korte termijn een afspraak voor het huis én de bank te regelen?  Wáárom was ze dan in vrédesnaam zó kwaad?

Berichtjes van hem negeerde ze.  Ze wilde hem een poosje niet zien.  Het enige dat ze na een paar dagen appte was:  Je hebt echt wel wat goed te maken.  P. voelde zich steeds meer met stomheid geslagen.  Wat zou híj in vredesnaam goed moeten maken?  Terwijl hij er alles aan deed om het haar naar de zin te maken?

Hij wachtte een week en appte haar dat hij eraan kwam.  En dat bleef hij de maanden daarna doen, maar van een huis of huwelijk leek niets te komen.  Het gebeurde steeds vaker dat ze ruzie kregen.  Na alleen maar leuke dingen met elkaar te hebben gedaan en de tijd gekomen was dat hij altijd bij haar wilde zijn, had er alleen maar voor gezorgd dat ze steeds verder van elkaar af kwamen te staan.

P. verzandde van de man die alles dacht te kunnen verwezenlijken wat ze maar nodig mochten hebben en een lang leven samen zouden doorbrengen, in een man die niet meer geloofde in zijn dromen.  Hoe hij ook zijn best deed, alles leek hem te ontglippen.

De moraal van dit verhaal en de achterliggende 'fouten' die door P. werden gemaakt, is dat hij zijn leven vorm gaf met zijn ego.  'Ik krijg alles voor elkaar'.  Omdat zijn ego zo groot was, was er geen plaats voor empathie, rekening houden met de wensen en dromen van de ander.  

Hij dacht omdat hij ergens heel blij over was en trots op wat hij regelde en voor elkaar kreeg, dat de ander net zo blij of misschien nog blijer zou zijn dan hijzelf.  Hij zag niet dat de ander heel andere ideeën, gedachten of gevoelens had.  Daar stond hij niet bij stil.  Ervan uitgaande dat de ander heel erg blij zou zijn, zou dat zijn ego weer behoorlijk gestreeld hebben.

Deze les maakte van hem een man die zich zwaar teleurgesteld voelde.  Hij huilde om zijn verloren liefde, die hij alleen maar blij had willen maken.  Hij werd een onverbeterlijke pessimist.  Dat was háár schuld!  Zíj had hem zo gemaakt!  Zíj was de egoïst, niet híj!  En dat was wat hij anderen deed geloven. Aan hém had het niet gelegen!  Tenslotte had hij haar alléén maar gelukkig willen maken!

Tekenen van slachtoffermentaliteit:

-  Wanneer ze zich niet lekker in hun vel voelen, altijd de schuld bij anderen of de              situatie leggen.

-  Ze bezitten een filosofie dat het leven ze tegenwerkt.

-  Ze denken dat anderen hen met opzet pijn willen doen.

-  Ze zijn meestal cynisch of pessimistisch. Ze voelen zich machteloos om hun om-                standigheden te verbeteren.

-  Ze gedijen erbij hun tragedies tegen anderen te vertellen.

-  Ze hebben de gewoonte diegenen van wie ze houden aan te vallen, de schuld te                geven van hoe ze zich voelen.

-  Zichzelf  naar beneden praten, zodat anderen ze complimenten geven.

-  Ze denken dat ze het enige doelwit zijn die wordt aangevallen.

-  Ze weigeren het bij zichzelf te zoeken of naar hun eigen leven te kijken.

-  Ook al gaan er dingen goed, ze vinden altijd wel iets om over te klagen.

Talloze achtergronden of gebeurtenissen kunnen leiden tot dit gedrag.  Iedereen heeft het recht om gelukkig te zijn middels zijn of haar dromen en verlangens, maar níet ten koste van een ander. 

En zéker niet de schuld leggen bij de ander als je niet gelukkig bent. 

JIJ alleen bent verantwoordelijk voor je eigen geluk door de keuzes die je zélf maakt!

                            Liefs Kitty.